Riyakar və ikili standartlar siyasəti yürüdən Fransanın neokolonializm meyillərini Cənubi Qafqaza transfer etmək niyyəti islamofobiyadan qanaqlanan irqi ayrı- seçkiliyin ən iyrənc formasıdır
Bu ilin iyul ayında Bakıda Qoşulmama Hərəkatının (QH) Əlaqələndirmə Bürosunun «Qoşulmama Hərəkatı: meydana çıxan çağırışlarla mübarizədə birgə və qətiyyətli»” mövzusunda keçirilən nazirlərin görüşündə deyilənlər XXI əsrdə belə davam edən müstəmləkəçilik siyasətinə beynəlxalq səviyyədə genişlənən etirazların əks-sədası idi. Görüşdə çıxış edən Prezident İlham Əliyev Azərbaycanın Qoşulmama Hərəkatına sədrlik etdiyi müddətdə görülən işləri diqqətə çatdırmaqla Fransanın dövlət siyasətinin əsasını təşkil edən neokolonializm kimi mənfi, təcavüzkarlıq meyillərinin hələ də davam etməsini militarizm, bəzi dövlətlərin suverenliyinə təhdid, ərazi bütövlüyünün pozulmasına, ölkələrin daxili işlərinə müdaxilə adlandıraraq beynəlxalq ictimaiyyəti belə hallara qarşı birgə müzarizəyə çağırdı.
«Multilateralizm bizim güclü vasitəmizdir. Hazırda beynəlxalq təşkilatlar, xüsusilə BMT bəşəriyyətin gözləntilərinə cavab vermir. BMT-də ciddi islahatların aparılması qaçılmazdır. BMT Təhlükəsizlik Şurası keçmişin qalığıdır və hazırkı reallıqları əks etdirmir» sözləri ilə zamanın çağırışına uyğun daha ciddi, ədalətli bir qurumun yaradılmasının vaxtının çatdığını bildirən Prezident İlham Əliyev fikrini əsaslandırdı. Vurğuladı ki, müstəmləkə siyasətini davam etdirən, nasizmə sadiq Fransanın BMT-nin Təhlükəsizlik Şurasının daimi üzvü olması təşkilatın ədalət prinsipləri əsasında fəaliyyətinə kölgə salır. Qlobal siyasi gərginliklərlə zəngin olan müasir dünya siyasətinin daha düzgün istiqamətləndirilməsi üçün BMT-nin Təhlükəsizlik Şurasında daha çox ölkənin təmsil olunması ilə sabitliyin, sülhün qorunmasına daha çox töhfə verə bilər. Artıq bu ideyanı dəstəkləyən dövlətlərin sayı artmaqdadır. O, da bildrildi ki, üzvlərinin sayı artan QH-ya BMT-də daimi yerin verilməsi Fransanın təmsilçiliyindən daha səmərəli olardı .
İllərdən bəri Ermənistanın təcavüzkarlıq, separatizm siyasəti nəticəsində hərbi cinayətlərin, ekoloji və sair terrorların qurbanı olan Azərbaycan neokolonializm meyillərinin artmasından olduqca narahatdır. «Neokolonializmi hələ də davam etdirən ölkələrdən biri Fransadır. Fransanın Avropadan kənarda idarə etdiyi ərazilər fransız müstəmləkə imperiyasının iyrənc qalıqlarıdır. Fransa Qəmər adalarının Mayot adası üzərində suverenliyinə, həmçinin Yeni Kaledoniya xalqının, o cümlədən özünün digər dənizaşırı icma və ərazilərində yaşayan xalqların hüquqlarına hörmət etməlidir» söyləyən Prezident İlham Əliyev bildirdi ki, təkcə 1,5 milyon əlcəzairlini qətlə yetirən, Afrika qitəsinin bir neçə ölkəsini əsarət altında saxlayan Fransanın Prezidenti Emmanuel Makronun ölkəsini «demokratiyanın qarantı» adlandırması, özünü yalandan insan haqlarının və beynəlxalq hüququn müdafiəçisi kimi qələmə verməsi sivil cəmiyyətlərə xəyanətdir. Fransa qoşunlarının bu yaxınlarda Mali və Burkina-Fasodan çıxarılması onun Afrikadakı amansız neokolonializm siyasətinin uğursuzluğa məhkum olduğunu göstərdi. Bu biabırçılığa baxmayaraq Makronun mənfur siyasətini Azərbaycanın Qarabağ bölgəsində davam etdirmək niyyəti, separatizmi dəstəkləyərək Ermənistana hərbi yardım göstərməsi regional gərginliyin artmasına yönəlib.
Əlcəzairdə və özünün dənizaşırı ərazilərində - Sakit okeanda, Fransa Polineziyasında bir neçə nüvə silahı sınağı keçirən və bununla da qlobal səviyyədə ətraf mühiti ekoloji terrora məruz qoyan Fransa qanlı müstəmləkə cinayətlərinə və soyqırımı aktlarına görə Qoşulmama Hərəkatına üzv olan Afrika, Cənub-Şərqi Asiya ölkələrindən və digər ölkələrdən üzr istəməlidir. Əcdadları müstəmləkə siyasətinə məruz qalmış, qul kimi istifadə olunmuş, öldürülmüş, işgəncələr verilmiş, sərvəti talan olunmuş ölkələrin vətəndaşları artıq Fransanın əsarətində olmaq istəmirlər. Etnik azlıqlara qarşı davamlı və geniş şəkildə yayılmış irqçi, ayrı-seçkilik hallarını, islamofobiyanı genişləndirən, Korsika dilinə qadağa qoyan, etnik azlıqlar konsepsiyasını qəbul etməyən Fransanın Azərbaycanın ərazisi olan Qarabağda «insan hüquqlarının qorunması»na canfəşanlıq etməsi, özünü erməni milli azlığının müdafiəçisi kimi göstərməyə çalışması riyakarlıq və neokolonializmin nümunəsidir.
Bu günlərdə Bakıda «Neokolonializm: İnsan Hüquqlarının Pozulması və Ədalətsizlik»” mövzusunda keçirilən beynəlxalq konfransın iştirakçılarına müraciətində irqi ayrı-seçkilik, ikili standartlar siyasətini dünyada sabitliyin qorunmasına təhlükə adlandıran Prezident İlham Əliyev kiçik xalqların xarici köləliyə, hökmranlığa və istismara məruz qalmasını insan hüquqlarının pozulmasını yolverilməz, dövlətlərin suverenliyinə təcavüz kimi qiymətləndirdi.
Subut olunmuşdur ki, dünya tarixində insanlığa qarşı cinayətlərin ən dəhşətlisi fransızlar tərəfindən törədilmişdir. Afrika, Cənub-Şərqi Asiya, Sakit Okean, Latın Amerikasında onlarla ölkəni işğal, sərvətlərini talan edən, xalqlarını uzun illər əsarətdə saxlayan Fransa həmin ərazilərdə hərbi və mülki şəxslərə qarşı çoxsaylı cinayətlər törətmiş, yüz minlərlə dinc sakin soyqırımına məruz qalmışdır. Fransanın Polineziyada, Əlcəzairdə, Mərakeşdə, Tunisdə, Malidə, Cibutidə, Nigeriyada, Çadda, Seneqalda, Vyetnamda, Qəmər adalarında, Haitidə və digər ölkələrdə keçirdiyi nüvə sınaqlarının, hərbi cinayətlərin ağır fəsadlarını yaşayan insanlar yüz minlərlədir. Belə bir dövlətin eyni xislətli Ermənistanla yaxınlığının səbəblərinin açıqlanmasına ehtiyac yoxdur. Çünki havadarı Fransanın yolunu davam etdirən erməni quldurları da 30 il müddətində işğal altında saxladıqları Azərbaycan torpaqlarında soydaşlarımıza qarşı dünyada bənzəri olmayan vəhşiliklər, kütləvi qırğınlar törətmiş, kəndləri, şəhərləri viran qoymuşlar. Fransa ilə Ermənistan mina terroru sahəsində də eyni mənfur niyyətlərə xidmət edirlər. Əlcəzair kimi, Azərbaycan da dünyada mina partlayışından ən çox əziyyət çəkən ölkələr arasında ön sıradadır. Yeni Kaledoniyada əhalinin yarısının iştirakı olmadan referendum keçirən, Korsika dilini qadağan edən Fransa artıq tarixin arxivinə atılmış «Dağlıq Qarabağ respublikası»nın « müstəqilliyini» dəstəkləyən yeganə dövlətdir. Riyakar və ikili standartlar siyasəti yürüdən Fransanın neokolonializm meyillərini Cənubi Qafqaza transfer etmək niyyəti islamofobiyadan qanaqlanan irqi ayrı- seçkiliyin ən iyrənc formasıdır.
«Neokolonializm: İnsan Hüquqlarının Pozulması və Ədalətsizlik» konfransında iştirak edən 14 ölkə təmsilçisinin söylədikləri, Prezident İlham Əliyevin konfrans iştirakçılarına müraciətində qeyd olunanlar Emmanuel Makron siyasətinə qarşı beynəlxalq ictimai nifrətin ifadəsidir. İkinci Qarabağ müharibəsindən sonra da Ermənistanı yeni müharibəyə təhrik edən, silahlandıran, ölkəmizə qarşı təxribatlarını davam etdirən rəsmi Parisin XXI əsrdə kolonial siyasətini Cənubi Qaqazda davam etdirmək niyyəti ən azından tarixin ironiyasıdır. Çünki kolonializm tarixində törədilən ən dəhşətli qırğınların müəllifi Fransadan fərqli olaraq Azərbaycanın multikultural dəyərlərə sadiqliyi, beynəlxalq səviyyədə həyata keçirdiyi humanitar siyasət beynəlxalq hüquqa hörməti bütün dünya dövlətləri tərəfindən dəstəklənir. Yəni, Fransa Azərbaycana «dərs” keçəcək» sonuncu ölkədir.
Rusiyaya arxa çevirib Makronun himayəsinə sığınan Ermənistanın baş naziri Nikol Paşinyanın dünya siyasətinin ən aktual mövzusu olan Zəngəzur dəhlizinə nəzarətin Fransaya tapşırılıması ilə bağlı illuzuyaları da göstərir ki, dövlətçilik təcrübəsi olmayan hər iki siyasi maymağın gülünc doğuran sayıqlamaları kəndirəbazlıq hoqqalarından başqa bir şey deyildir. Cənubi Qafqaz bölgəsi, xüsusilə Azərbaycan makronizm üçün meydan ola bilməz. Çünki Azərbaycan Ermənistan deyil ki, hər gələn atını sağa -sola çapsın. Azərbaycanın verdiyi sözə əməl edən Prezident İlham Əliyev kimi, qətiyyətli, sarsılmaz siyasi iradəli, dünya diplomatiyasında sayılıb-seçilən dövlət başçısı var. Artıq bütün dünya ictimaiyyəti dəflərlə bir həqiqətin şahidi olub: İmzasına sözü qədər önəm verən Prezident İlham Əliyev neokolonioalzmə qarşı mübarizədə də öndə gedən liderlərdən olacaq . Zəngəzur dəhlizini cılız düşüncəsinə görə Fransaya «satan» hərdəmxəyal, torpaq alverçisi Nikol Paşinyanın sərsəm xəyalları bu dəfə də Arazın sularında qərq olacaq.
Xuraman İsmayılqızı, "İki sahil"
