ABŞ və Fransa başda olmaqla Qərb ölkələri Azərbaycanın son illərdə dünyada güclənən mövqeyini, beynəlxalq və ya donor təşkilatlardan, maliyyə qurumlarından asılı olmamasını, bölgədə yeni reallıqlar yaratmasını, ortaya qoyduğu qətiyyətli və dönməz siyasi iradəni həzm edə bilmirlər. Buna görə də onlar müxtəlif beynəlxalq təşkilatlar, o cümlədən Avropa Şurasının Parlament Assambleyası, Avropa İttifaqı (Aİ) kimi qurumlar vasitəsilə rəsmi Bakıya təzyiqlər göstərməyə çalışırlar. Fransanın qanunverici strukturlarının Azərbaycan ilə Ermənistan arasında baş verənlərə münasibətdə açıq separatizmə dəstək kampaniyası həyata keçirməsi bunun bariz sübutudur.
Fransa öz üzərinə heç bir təhdidlə üzləşməyən Ermənistanın müdafiəsi ilə bağlı öhdəlik götürüb və açıq şəkildə Azərbaycana qarşı çıxış edir. Bütün zamanlarda ermənipərəst mövqeyini gizlətmədən Ermənistana yardım edən Fransa fitnəkar siyasəti ilə hayların ölmüş ümidlərini "diriltməyə" can atır. Bu ölkənin avantürist Prezidenti Emmanuel Makron Cənubi Qafqazda sabitliyin yenidən pozulması, regionun əvvəlki kimi müharibə ocağına çevrilməsi üçün hər yola əl atır. Yəni, Makron açıq şəkildə Azərbaycan əleyhinə mövqe tutduğunu nümayiş etdirir. Makronun züytutanları rolunda çıxış edən Fransa parlamentinin əksər deputatları, siyasi dairələri, merləri açıq-aşkar dövlətimizə qarşı düşmənçilik siyasəti yürüdür və bunu demokratiya, humanizm pərdəsi ilə ört-basdır etməyə çalışırlar. Fransanın Avropa İttifaqındakı imkanlarından və başı Ukraynada müharibəyə qarışmış Rusiyanın zəifləməsindən istifadə edərək Ermənistana hərbiləşmiş missiyanın göndərilməsinə nail olması, Hayastanı silahlandırması da bu planın tərkib hissəsidir.
Faktlar açıq-aydın göstərir ki, bu gün Makron Fransası Cənubi Qafqazda sülh prosesinə kobud şəkildə müdaxilə edir və daha böyük planlar qurur. Bu, əslində demokratiya, humanizm deyil, təcavüzkar Ermənistanı revanşist mövqeyini davam etdirməyə həvəsləndirmək, qarşıdurmanı kəskinləşdirmək, yeni müharibəni alovlandırmaq cəhdidir. Beynəlxalq hüquqdan, bəşəri dəyərlərdən, dövlətlərin ərazi bütövlüyü prinsipindən dəm vuran Paris nədənsə Azərbaycana münasibətdə bu dəyərləri “unudur”. Artıq hər kəsə bəllidir ki, Fransa Azərbaycanın tarixi Zəfərlərini, müstəqil xarici siyasət kursuny və bölgədə yaratdığı yeni reallıqlarını həzm edə bilmir, elə boğazındaca qalır. Cənubi Qafqazda planları baş tutmayan Fransa hakimiyyəti siyasi hikkəsini Azərbaycan ünvanlı heykəldən çıxmaqla, hansı səviyyəyə endiyinin fərqində deyil.
Fransa Aİ-nin "mülki missiyası" adı altında Cənubi Qafqazda möhkəmlənmə "planının" iflasa uğramasından utanmayıb indi də "Ukraynaya dəstək" kampaniyasına başlayıb. Dünyanı Ukraynaya dəstək göstərməyə çağıran Makronun öz ölkəsinin Ukraynaya yardımı gülünc rəqəmlərdə ifadə olunur. Belə görünür ki, 2 ildir davam edən müharibədə Fransa Ukraynaya normal yardım belə etməyib.
Reallıq budur ki, Makronun hədəfi heç də Ukraynaya kömək deyil. O, bu və ya digər vədlərlə Ukraynanın "başının altına yastıq qoyur" və münaqişənin davamlılığını təmin etməyə, həm də Avropada "dayaqlarını" möhkəmləndirməyə çalışır. Fransa Mərkəzi Avrasiyada münaqişələr yaratmaq, onu alovlandırmaq, yararsız silahlarını satmaq üçün “alıcı” tapmaq xülyasındadır. Sanki Ukraynaya yardımı başa çatdırıb bu cəbhədə strateji məqsədlərə nail olmuş kimi Makron indi də Moldovada missiya yaradır. Amma heç kim başa düşmür ki, bu missiyanı yaratmaqda məqsəd nədir və Paris bununla nə etmək istəyir?!
Göründüyü kimi, Fransa Afrikadan qovulmaqla özünün gəlir mənbələrindən uzaq düşüb və hazırda Ermənistan, Ukrayna, Moldova üzərindən yeni biznes şəbəkəsi yaratmaq üçün canfəşanlıq edir. Fransa münaqişələri alovlandırır, hər vəchlə dünyada sabitliyinin pozulmasına çalışır.
Makronun siyasəti ölkə daxilində də əks-nəticə verir. "Sarı jiletlilər"in ardınca fermer aksiyaları ölkənin "qeyri-sabitliyi"ni bərpa edib. Bir müddət əvvəl Fransada hüquq-mühafizə orqanları Paris yaxınlığındakı Ranjis ərzaq bazarını ələ keçirməyə cəhd edən 79 etirazçı fermeri həbs edib. Baş verən etirazlar Makron rejimini ciddi narahat edir. Bundan əlavə, Azərbaycanın COP29-a ev sahibliyi etməsinə etiraz edən Fransanın küçələri isə bərbad vəziyyətdədir. Aşıb-daşan zibil qutuları, yaranan antisanitar vəziyyət və dilənçilik hallarının artması ölkənin siyasi böhran xəritəsini genişləndirir, belə vəziyyətdə Azərbaycanı tənqid etmək isə xüsusi riyakarlıq səviyyəsi tələb edir.
Rüsvay olmaqdan usanmayan Makron öz regionundakı problemləri ört-basdır etməklə beynəlxalq arenada Azərbaycan və Rusiya əleyhinə əsl niyyətini ifşa edir. Fransanın dünya ictimaiyyətinə süni şəkildə təlqin etdiyi "bərabərlik", "qardaşlıq", "dünyəvilik" şüarlarının əksinə, ölkədə irqi və dini azlıqların problemlərinə məhəl qoyulmaması, daxili siyasətdə onlara qarşı ayrı-seçkilik və təcridetmə, xarici siyasətdə isə "Şərq xristianlarının müdafiəsi" bəhanəsi ilə müsəlman çoxluqların yaşadığı ölkələrin hədəfə alınması əslində məhz tarixi müstəmləkəçilik və neokolonializm siyasətinin təzahürləridir. Neokolonializm, irqçilik, zorakılıq, islamofobiya Yelisey sarayının siyasətinin mahiyyətini açıb göstərməyə kifayət edir.
Yaqut Ağaşahqızı, “İki sahil”
